Spotkanie autorskie z Beatą Zuzanną Borawską, na którym fragmenty tekstu książki przeczyta aktorka Olga Adamska.

O książce:
„Sama siebie nie pamiętam” to debiut literacki Beaty Zuzanny Borawskiej. Premiera książki odbyła się 9 czerwca 2021 roku w Teatrze Kana.

Autorka porusza w sposób poetycki i artystyczny fundamentalne dziś tematy – chorobę i opiekę nad osobą zależną, oraz pamięć: tę utraconą i tę żywą. Książka zawiera opowiadania, kartki z dziennika, wiersze oraz kolaże.

Opowiadania, które często przybierają kształt próz poetyckich, wspomnień, podkreślają podziały na to, co męskie i kobiece, zwracają uwagę na cielesność, kobiecość, a przede wszystkim pamięć ciała.
Natomiast kartki z dziennika to już wielomiesięczny, fragmentaryczny zapis zmagań z Alzheimerem, które nie pozbawione są trudnych przeżyć, niespodzianek losu, jak i humoru.
Z kolei poezja to głównie „głos Chorej”. Całość ilustrują kolaże Anny Paszkowskiej.

Książka ukazała się nakładem wydawnictwa Granda, pod redakcją Elizy Kąckiej.

O autorce:
Beata Zuzanna Borawska (ur. 1985) – od ponad dziesięciu lat związana z kulturą jako: dziennikarka, animatorka kultury, wydawczyni płyt z muzyką jazzową, współautorka filmu pt. „Narcyz o sobie. Historia Marka Kazany”. Aktywistka społeczna, feministka, obecnie studentka studiów pisarskich na Uniwersytecie Szczecińskim.

Olga Adamska – aktorka teatralna, od 1998 roku w zespole Teatru Polskiego w Szczecinie. W dorobku ma ponad 60 ról dramatycznych i komediowych, recitale i monodramy. Ulubienica szczecińskiej publiczności. Inspiracji szuka w literaturze. Brzeg morza to jej ulubiony krajobraz.

Recenzje:

Zuzanna Beata Borawska zapisuje życie z osobą chorującą, tracącą pamięć. Czyni to z dwóch poziomów: codzienności oraz teorii. Codzienność to zdziwienia, styki, fragmenty, swoiste pogłosy narracji niemogących się spotkać. Zanikająca komunikacja jest jedyną, którą można zaobserwować. Opowiadająca tworzy jednocześnie zapis własnej obserwacji życia oraz refleksji na temat kobiecości. Oscylowanie pomiędzy tym, co można zgłębić, a tym, co widoczne, lecz nieprzeniknione, tworzy kolaże. Tekstowe i wizualne, włączone do książki.

Inga Iwasiów

To nie tylko książka o chorobie. To książka o niemocy języka, o języku kalekim. Nie tylko wówczas, gdy choroba zjada słowa i sensy. Bo przecież nasz język bezsilny jest wobec naszych odkryć, zachwytów, wobec Innego, wreszcie: naszego ciała, które nie daje się – mówiąc Białoszewskim – wyjęzyczyć. Stąd ucieczka w obraz, próba znalezienia w nim sojusznika. Albo: chwiejnej kładki nad przepaścią niewypowiadalnego.
Eliza Kącka

Serdecznie Zapraszamy!

Dzika Plaża
21.07.2021 - środa